Maand: april 2016

Het gaat van kwaad tot erger met Erdogan. Omdat Europa Turkije hard nodig heeft om de vluchtelingenstroom vanuit Syrië te reguleren, is Angela Merkel zo ongeveer op haar knieën gegaan voor deze despoot. Dit had ze nooit mogen doen! Nu meent Erdogan zich alles te kunnen veroorloven. Hij maakt grof misbruik van zijn machtspositie, houdt Europa in gijzeling. Nadat Merkel de aanklacht tegen de Duitse komiek Jan Böhmermann wegens belediging van een bevriend staatshoofd toestond, ging hij nog een stap verder. Alle in Nederland woonachtige Turken ontvingen een brief waarin ze werden opgeroepen alle beledigingen van Erdogan te melden. En zaterdag 23 april werd Ebru Omar in Turkije gearresteerd vanwege twee tweets waarin zij Erdogan beledigd zou hebben.

Waar moet dit eindigen? Erdogan is erg populair onder de Turkse bevolking in Nederland. De kans is groot dat die mensen ook daadwerkelijk beledigingen van Erdogan gaan melden. Zo wordt een fascistoïde samenleving gecreëerd binnen de Turkse gemeenschap in Nederland. Het betekent dat niemand meer veilig is, want in principe kan iedereen een ander beschuldigen. Iemand die een hekel aan je heeft, kan gewoon melden dat je Erdogan beledigd hebt en je zo knap in de problemen brengen als je nietsvermoedend op vakantie of familiebezoek gaat in Turkije. Nu al vragen Turkse Nederlanders zich bezorgd af, of het nog wel veilig is om in Turkije op familiebezoek te gaan, omdat ze zich ooit kritisch hebben uitgelaten over Erdogan. Het wordt hoog tijd dat Nederland en Europa Erdogan tot de orde roepen. Net als Duitsland, kent ook Nederland strafbaarstelling van belediging van een bevriend staatshoofd. Zowel Nederland als Duitsland zijn voornemens het betreffende wetsartikel te schrappen, maar dit duurt even. Tot die tijd kan Erdogan de verworvenheden van onze rechtsstaat en beschaving misbruiken om zijn eigen ziekelijke machtswellust te bevredigen.

Turkije heeft zich tot nu toe een uiterst onbetrouwbare bondgenoot getoond in de aanpak van het vluchtelingenprobleem, schendt mensenrechten, stuurt Syriérs terug naar oorlogsgebied, bombardeert de Koerden in plaats van IS en onderdrukt de vrijheid van meningsuiting en de vrije pers. Het is dus gewoon een dictatuur. Nederland en Europa moeten de vriendschappelijke betrekkingen met Turkije verbreken en samen met Rusland inzetten op het beëindigen van de oorlog in Syrië. Zo sla je twee vliegen in één klap: het vluchtelingenprobleem wordt ècht opgelost en het beledigen van Erdogan is niet langer strafbaar omdat hij dan geen bevriend staatshoofd meer is.

In reactie op de uitspraken van Derksen over het teveel aan Marokkaanse voetballers bij amateurclubs, verklaarde onze minister-president dat voetbalclubs geen Marokkaanse kinderen mogen weigeren als andere Marokkanen zich misdragen. Dat wangedrag wordt aangepakt en dat je niet tegen Marokkaanse jongetjes die bij een voetbalclub willen, kunt zeggen dat ze niet worden aangenomen omdat iemand anders het heeft verpest. Johan Derksen heeft helemaal niet gezegd dat die Marokkaanse voetballers zich misdragen. Wat hij heeft gezegd, is dat als er een te groot aandeel Marokkaanse voetballers bij een amateurclub zit, de Nederlandse leden zich er niet langer thuisvoelen en afhaken. De eigenheid van amateurverenigingen, de sfeer, kortom het clubgevoel verdwijnt als er teveel Marokkanen in een elftal zitten en daarmee ook het draagvlak onder de Nederlandse leden en fans.

Wat is hier aan de hand? Is Rutte gewoon dom, of begrijpt hij het bewust verkeerd? Wat ik in elk geval concludeer is dat hij dus òf geen voeling heeft met wat er in de samenleving gebeurt, òf doelbewust opnieuw de belangen van onze cultuur, onze eigen mensen, verkwanselt ten gunste van de Marokkaanse gemeenschap. Voor alle duidelijkheid: net als Johan Derksen, ben ik niet tegen Marokkaanse voetballers. Het zijn vaak heel getalenteerde jongens en een aanwinst voor het Nederlandse voetbal. Probleem is alleen dat ze zich door de bank genomen niet aanpassen aan de heersende clubcultuur, maar eisen dat de club zich aan hen aanpast. Dat bedoelde Johan Derksen toen hij het had over "samen in je blote kont onder de douche". Door samen te sporten, te douchen en daarna aan de bar een pilsje te drinken, wordt er saamhorigheid, kameraadschap en dus clubgevoel opgebouwd. Dat stopt als Marokkaanse voetballers de overhand krijgen. De vertrouwde gezelligheid verdwijnt en daarmee ook de Nederlandse leden en aanhang. Dáár gaat het om!

Wat we nu zien gebeuren, is dat de uitspraken van Derksen, al dan niet bewust, worden verdraaid en als discriminerend worden geïnterpreteerd, niet alleen door de Marokkaanse gemeenschap, maar ook door onze minister-president Mark Rutte. In plaats van blijk te geven van begrip voor dit probleem en enige nuancering aan te brengen, draagt hij door zijn uitlatingen bij aan verdere escalatie van deze kwestie en voelen de Nederlandse mensen zich voor de zoveelste keer in de steek gelaten. De verhoudingen binnen de samenleving worden zo steeds meer op scherp gezet. Je zou haast denken dat Rutte daar bewust op aanstuurt!

Wie het nieuws een beetje volgt, kan het niet ontgaan zijn: de berichtgeving is eenzijdig en pro-Amerikaans. In Duitsland doet journalist Udo Ulfkotte, die 17 jaar bij de Frankfurter Allgemeine Zeitung werkte, een boekje open over de invloed van de geheime diensten op de grote media in Duitsland. Hij werd veelvuldig gesmeerd door geheime diensten en politici, was door en door corrupt. Hij zag dit ook bij anderen gebeuren. Stuk voor stuk werden ze opgenomen in de netwerken van Amerikaanse elite-organisaties. Aan de hand van vele praktijkvoorbeelden toont hij hoe politici en media een wel heel eenzijdige en pro-Amerikaanse visie op de gebeurtenissen in de wereld verkondigen. In 'Revolutie door schuld' maakt ook Rein de Vries de invloed van de westerse financiële elite op de loop van de wereldgeschiedenis zichtbaar. Deze elite is gebaat bij oorlogen - daaraan valt immers geld te verdienen - en speelde een actieve rol in het ontstaan van zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog. Hierbij leverden ze wapens aan beide partijen van het conflict!

Dezelfde elite is eigenaar van alle grote media en manipuleert zo de publieke opinie. Het wordt steeds duidelijker zichtbaar hoe geraffineerd onze maatschappij gedomineerd werd en wordt door deze kleine groep mensen, die uit is op wereldheerschappij. De EU is hun instrument om alle Europese landen onder controle te krijgen. Steeds meer bevoegdheden worden overgedragen aan de EU, waardoor we steeds minder zeggenschap krijgen over ons eigen geld en onze eigen levens.

Nu moet Rusland nog op de knieën worden gedwongen. Er wordt tweedracht gezaaid in Oekraïne. Onlustgevoelens van de bevolking worden aangewakkerd en groepen tegen elkaar opgezet met als focuspunt het associatieverdrag met de EU. Rusland wordt gedemoniseerd en beschuldigd van imperialisme. Hoezo imperialisme? De Krim hoort sinds eind 18e eeuw bij het Russische rijk en werd in 1954 door Chroesjtsjov aan Oekraïne geschonken, dat toen nog deel uitmaakte van dat Russische rijk! De Krim is strategisch heel belangrijk voor Rusland; het is hun enige zeeverbinding en hun vloot is daar gestationeerd. Logisch dat Rusland zich bedreigd voelt door het associatieverdrag met Oekraïne! Nu wordt Rusland onder druk gezet door sancties vanwege hun zogenaamde agressie op de Krim. Dit doet de VS niet zelf; dat laten ze hun EU-stromannen doen, geholpen door de pro-Amerikaanse media. Waarom laten we ons door Anerika voor hun karretje spannen? Geef mij Rusland maar. Rusland is óók Europa en staat wat mij betreft veel dichter bij ons dan Amerika!

Een poosje geleden zat ik in de trein met een aantal studenten medicijnen die aan het discussiëren waren over de bijwerkingen van medicijnen en medicijnen om die bijwerkingen te onderdrukken. Geïnterresseerd luisterde ik mee. Ik heb zelf de beroepsopleiding kruidengeneeskunde gedaan en toen ik de trein verliet, zei ik in het voorbijgaan: "Je zou ook met kruiden kunnen werken in bepaalde gevallen. Die hebben geen bijwerkingen." "Die werken niet!", riep één van hen me achterna. "Jawel", zei ik. "Er valt alleen niks aan te verdienen!". Toen ik uitstapte zag ik nog net de beduusde uitdrukking op zijn gezicht. Kennelijk had hij dit nog nooit zo bekeken, maar zijn gezichtsuitdrukking vertelde me dat hij voelde dat hier een grond van waarheid in zat. Weinig mensen realiseren zich dat de farmaceutische industrie nog helemaal niet zo lang bestaat en bovendien volledig is geënt op de werkzame stoffen uit, jawel, kruiden! Maar kruiden en andere natuurlijke middelen kun je nu eenmaal niet patenteren. Men ging dus aan de slag om de werkzame stoffen uit kruiden te isoleren en te bewerken of chemisch na te maken. In een aantal gevallen was dit zeer nuttig. De pijnstillende werking van berkenbast bleek te herleiden tot de inhoudstof salicylzuur. Bayer creëerde hiermee het aspirientje. Uit het vingerhoedskruid wordt digoxine onttrokken en verwerkt tot hartmedicatie. Zo kan de digoxine per tablet nauwkeurig gedoseerd worden, waardoor het veilig is. Een kleine dosis is medicijn, een te hoge dosis is een dodelijk vergif!

In veel gevallen zijn kruiden wel degelijk een goed alternatief voor medicijnen. Groot pluspunt is dat kruiden niet alleen de benodigde werkzame stoffen bevatten, maar ook hulpstoffen die de bijwerkingen van de werkzame stof tegengaan. De farmaceutische industrie probeert kruiden, maar ook homeopathie en andere alternatieven voor hun medicijnen in diskrediet te brengen en de verkrijgbaarheid zo moeilijk mogelijk te maken. Het is opvallend dat therapieën waar geen medicijnen aan te pas komen, steeds minder vergoed worden. Dit geldt zelfs voor fysiotherapie! Medicijnen die per patiënt een ton per jaar kosten, worden wèl vergoed. De marktwerking in de zorg is natuurlijk niet voor niets ingevoerd; er moet wel geld verdiend worden! Wat dat betreft geeft het te denken dat de studie Geneeskunde inmiddels studie Medicijnen heet, dat hij wordt gefinancierd door de farmaceutische industrie en voornamelijk bestaat uit het uit het hoofd leren van lijsten medicijnen. Er worden geen artsen meer afgeleverd, maar medicijnmannen!

Dinsdagavond 12 april bij Pauw een confrontatie tussen Johan Derksen en Farid Azarkan over de stelling van Derksen dat een te veel aan Marokkaanse leden het amateurvoetbal kapot maakt. Een betere demonstratie van onbegrip voor onze cultuur en de cultuurverschillen tussen Marokkanen en Nederlanders heb ik nog niet eerder gezien. De heer Azarkan heeft duidelijk geen idee wat Johan Derksen bedoelt met clubcultuur. De ervaring leert dat van Nederlanders begrip wordt verwacht voor de cultuur van Marokkanen en ook andere allochtone Nederlanders, maar dat die allochtone Nederlanders over het algemeen geen benul hebben van onze cultuur en ook niet de moeite nemen om zich daar in te verdiepen. Wat Johan probeerde duidelijk te maken, is dat de eigenheid, het clubgevoel, de onderlinge samenhang bij amateurclubs verdwijnt als er een te groot aandeel Marokkaanse jongens in een team zitten. Nederlandse mensen haken dan af, voelen zich niet meer thuis bij hun club. De clubcultuur verdwijnt. Het is een energie, dat valt niet uit te leggen. De heer Azarkan komt met voorbeelden van Marokkaanse voetballers die het zo goed doen en van een elftal waarin negen Marokkanen voetballen en dat ook al zo goed funktioneert. Daar gaat het niet om. Met elke opmerking van zijn kant gaf Azarkan er opnieuw blijk van dat hij er helemaal niks van begrijpt, maar in zijn arrogantie had hij dat zelf absoluut niet door. De taal spreken en voetbal spelen betekent nog niet dat je de Nederlanders en hun cultuur ook begrijpt mijnheer Azarkan!

Wij Nederlanders zijn bijvoorbeeld gewend een dialoog aan te gaan, naar elkaars standpunten te luisteren en die ander ook proberen te begrijpen en er dan samen uit komen. Dat heet beschaving mijnheer Azarkan. U, mijnheer Azarkan, praat en redeneert echter puur vanuit uzelf, vanuit eigenbelang. U bent niet geïnterresseerd in waaròm die ander dat standpunt heeft, doet geen moeite u te verdiepen in die ander. U wilt uitsluitend uw gelijk halen. U praat ook niet, u schrééuwt, overschreeuwt. Dat is iets wat mij bij veel Marokkaanse mensen opvalt. U, mijnheer Azarkan, heeft onbedoeld een prachtige demonstratie gegeven van hoe de Marokkaanse gemeenschap haar ideeën en standpunten aan ons opdringt, botweg over ons heenwalst. Het moet op júllie manier en daar is geen discussie over mogelijk. Wat wij Nederlanders denken, voelen en willen, doet niet ter zake, ook al is het nog altijd Nederland hier, nog wel ...

http://media.tpo.nl/2016/04/13/johan-derksen-vs-farid-azarkan-marokkanen-maken-amateurvoetbal-kapot/

Er zat een meisje op het muurtje naast de brug over de Aa een broodje te eten. In het voorbijgaan groette ik vriendelijk en liet vervolgens de honden los achter het muurtje waarop zij zat. Het loopt daar heel steil naar beneden naar het water toe. Terwijl ik de honden in de gaten hield, zag ik ineens een plastic boterhamzakje naar beneden dwarrelen. Het meisje draaide zich zoekend om, dus ik riep dat het zakje beneden haar op de grond lag, dicht bij het water. "Oh", zei ze. Verder gebeurde er niks. "Dat plastic komt zo wel in het water terecht", probeer ik nog. "Ik deed het niet exprés", was haar reactie waarin enige verontwaardiging doorklonk. Het zakje bleef liggen waar het lag.

Hier begrijp ik dus helemaal niks van. Als je het maar niet expres doet, hoef je je rommel dus niet op te ruimen? Wat is dat voor logica? Ik laat ook wel eens wat vallen, maar dan raap ik het alsnog op. Dit is mij van jongs af aan geleerd. Als we naar de bossen gingen, stopte je de snoeppapiertjes in je jas- of broekzak om ze later in een afvalbak te gooien en als je die niet tegenkwam, nam je ze mee naar huis en gooide ze daar in de vuilnisbak. Deze regel gold ook voor het park of gewoon de straat. Je hield je afval bij je tot je een afvalbak tegenkwam. Als ik nu door willekeurig welk park wandel, ligt er overal rotzooi. Lege waterflesjes, blikjes, glazen flessen, frietbakjes, chips- en snoepzakken. De meeste troep ligt vreemd genoeg rondom de banken en de afvalbak die er pal naast staat! Maar vooral ligt er toch heel erg veel plastic en dat plastic beland uiteindelijk in het water als er een vijver in het park is. Steeds vaker vind je in het park dode vissen en eenden die zijn gestikt in een stuk plastic. Ook de zee ligt inmiddels vol met plastic afval. Allemaal van het strand weggewaaide plastic zakjes en weggespoelde plastic flesjes. Dat plastic komt uiteindelijk via de vissen ook in ons eten terecht. Zelfs als je geen vis eet, want vismeel wordt ook gebruikt in diervoeders. Maar niks aan de hand natuurlijk. Niemand deed het immers expres!